دیوان حافظ شیرازی (با متن کامل فالنامه)

خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی، بزرگترین غزلسرای ایران و یکی از برجسته‌ترین شاعران ایرانی در طول تاریخ است. اشعار او که عمدتاً شامل غزلیات و به مقدار کمی مثنوی و رباعی است، در صدر ادبیات غنایی ایران قرار دارد و همواره توجه و تأویل شده است. ساختار فعلی دیوان حافظ، تنها بر اساس الفبای قافیه‌های پایانی غزل‌هاست و تاکنون هیچ‌کس موفق نشده است که یک ساختار موضوعی و یا بر اساس تاریخ تقریبی این سروده‌ها (سروده‌های نوشته شده در دوران جوانی، کمال و پیری) برای آنها تدوین کند. محور اصلی موضوعات این غزلیات، عشق و مستی است. برخی از افراد معتقدند که آنها به طور کلی درباره عشق الهی و شرابی معنوی حرف می‌زنند و برخی دیگر فهمیده‌اند که غالباً درباره نیازهای انسانی و نمایش عشق‌های زمینی و باده‌های انگوری هستند. پژوهشگران معاصر معتقدند که در دیوان حافظ شیرازی (با متن کامل فالنامه)، عشق و مستی ممکن است در یک دوره از زمان و زندگی او همچنان به معنای الهی و گاهاً به معنای زمینی باشد. به علاوه، در برخی موارد، می‌توان عشق‌های ادبی و بی‌طرفی را نیز در دیوان حافظ پیدا کرد.